اشعار مناجاتی در محرم

      هرکسی خواسته باشد به خدایی برسد
      باید از کشتی تو راهنمایی برسد

      نه فقط فطرس پر سوخته ی تو حتی
      بی تو جبریل محال است به جایی برسد

      سر به زیر قدم توست بها میگیرد
      پس چه بهتر سر ما نیز به پایی برسد

      نیستم عاشق اگر منت درمان بکشم
      به روی چشم اگر از تو بلایی برسد

      وقت تو وقت شریفی است ولی بین مسیر
      منتظر می شوی اینقدر گدایی برسد

      بعد از این وقت کرم پشت در خانه مرو
      بگذار این دل ما هم به نوایی برسد

      ما هنوزم که هنوز است سر کار تواییم
      تا ببینیم که از تو چه عطایی برسد

      طلب ماست نداریم همین ما را بس
      اگر از مادر تو چند دعایی برسد

      رحمت واسعه ات کیسه ی ما را پر کرد
      این چه لطفی است به هر بی سر و پایی برسد

      گریه کن های تو همسایه ی زهرا هستند
      بگذارید فقط روز جزایی برسد

      یا حسین است و یا ذکر شریف زینب
      اگر از ما به صف حشر صدایی برسد

      به پریشانی گیسوت قسم نزدیک است
      که به ما هم خبر کرببلایی برسد

      علی اکبر لطیفیان

      ***********************


      سوگند می خورم که بمانم گدایتان
      هر صبح جمعه روضه بخوانم برایتان

      سوگند می خورم که شب و روز٬ روز و شب
      مانند ابر گریه ٬ ببارم به پایتان

      آقا چقدر مثل علی حرف می زنی
      من عاشقم به لهجه و لحن صدایتان

      روز ازل که دست خداوند می نوشت
      مارانوشته اند برای عزایتان

      بار گناه قامت من را خمیده بود
      اما خمیده تر شده در روضه هایتان

      شکر خدا که باز خدا قسمتم نمود
      تا که دوباره رد شوم از کوچه هایتان

      یاد رقیه تو مرا پیر کرده است
      از روضه های کعب نی و بچه هایتان ...

      حتی اگر جان بدهم باز هم کم است
      از آنهمه کبودی وآن زخم هایتان

      این کوفیان تلف شده بودند از عطش
      باران نمی گرفت اگر از دعایتان

      آن کودکی که از پدرت رزق می گرفت
      شمشیر و کعب نی زده بر جای جایتان

      این پست ها که در پی انگشتر تواند
      خواهند برد پیرهن وهم عبایتان

      آقا چقدر درد غریبی کشیده ای
      جانم ٬تنم ٬ سرم ٬همه چیزم فدایتان

      آقا تمام حاجت خودراگرفته ام
      بوسه اگر زنم به ضریح طلایتان

      با این امید زندگیم در ادامه است
      خاکم کنند در حرم کربلایتان

      مهدی نظری

      ********************



       وقتش رسيده است،كه سلمان مان كني
       مجذوب چند آيه ي قرآن مان كني

       ما بت پرست كعبه ي عشقيم،ياحسين
       قرآن ز ني بخوان كه مسلمان مان كني

       ما ذهن مان به درك مقامت نمي رسد
       اي كاش مور ملك سليمان مان كني

       قدري ز روي نيزه براي خدا بخند
       تا آشنا به واژه ي عرفان مان كني

       با صوت جانگداز لب سنگ خورده ات
       مانند زلف خويش،پريشان مان كني

       دنبال نيزه ي تو به هر سو دويده ايم
       چيزي نمانده بي سروسامان مان كني

       مجنون تان شديم وبه جاي كوير ودشت
       مي خواستي كه مرد نيستان مان كني

       ما تشنه ايم،حضرت آقا نمي شود؟
       مهمان چند قطره ي باران مان كني

       ما را گداي خانه ي خود كن،همين بس است
       كي گفته ايم حاجي دكان مان كني!؟

      وحید قاسمی

      ********************


      لحظه گریه چشمها زیباست
      اشکهای تووصلِ بر دریاست

      جای شکراست اینکه تا محشر
      علم شاه کربلا برپاست

      کاش راهی کربلابشویم
      گریه واقعی ما آنجاست

      کعبه هم چون توقبله ای دارد
      قبلۀ کعبه روبه کرببلاست

      هرکسی گریه کرد وگفت حسین
      روز محشرشفیع اوطاهاست

      این سعادت برای ما کافیست
      بانی روضه زینب کبراست

      خضرهم سینه میزنداینجا
      کفشدار دم درش عیساست

      همگی گردسفره اش هستیم
      سینه زن بودن افتخار ماست

      غصۀ رفتن بهشت نخور
      چونکه محشربهشت مال شماست

      خواب دیدم که روز مرگ من
      لحظه های غروب تاسوعاست

      خوب شد خرجی ام مشخص شد
      وسط ظهر روز عاشوراست

      پادشاهم کفن نداشت ولی
      کفنم دست مادرش زهرآست

      مهدی نظری

      ********************


      ذکر نزول عطا، یا حسن و یا حسین
      علت لطف خدا، یا حسن و یا حسین

      تا که خدایی شوم، کرب و بلایی شوم
      می زنم از دل صدا، یا حسن و یا حسین

      بانی اشک دو چشم، رحمت جاری حق
      آبروی چشم ها، یا حسن و یا حسین

      قبلة حاجات ما، اوج عبادات ما
      روح مناجات ما، یا حسن و یا حسین

      یکی بدون حرم، یکی بدون کفن
      سرم فدای شما، یا حسن و یا حسین

      هر دو شهید مادر، هر دو غریب مادر
      کشتة یک ماجرا، یا حسن و یا حسین

      حسن امام حسین، حسین اسیر حسن
      هردو به هم مبتلا، یا حسن و یا حسین

      تاب و قرار زینب، ذکر فرار زینب
      در وسط شعله ها، یا حسن و یا حسین

        علی اکبر لطیفیان
       از وبلاگ نود و پنج روز باران

      ********************

      ای که نام تو شهید الشهداست
      تو حسینی و مرامت زیباست

      به همه گفته ام و می گویم
      صاحب بی کفن من آقاست

      هرکه در پای غمت می گرید
      سرو کارش به خدا با زهراست

      تا کنم خرج و شوم خرج، تو را
      نزد حق دست دعایم به سماست

      همه ی حاجتم از حق این است
      که نبینم دلم از روضه جداست

      اشک، سرمایه ی هر سینه زن است
      اینکه من گریه کنم کار خداست

      جنت بی تو جهنم باشد
      با تو بودن همه ی عزت ماست

      گراجازه برسد از زهرا
      یا حسین ذکر لبم روز جزاست

      گرچه محبوبترین آرزویم
      آمدن تا حرم کرب وبلاست

      چه بیایم چه نیایم حرمت
      همه ی زندگی ام وقف شماست

      می رود ماه محرم اما
      همه شب در دل من روضه به پاست

      به رباب و علی اصغر سوگند
      تا ابد بر تو بمانم پابند

      جواد حیدری

      ********************


      غفلت اگر که دامن ما را رها کند
      دل دائما هوای حریم شما کند

      بودن میان روضه ی تو اعتبار ماست
      ما را خدا زروضه مبادا جدا کند

      مالم اگر حلال بود خرج روضه است
      تا مادرت به روزی ما اعتنا کند

      باشد صله به مادر تو گریه بر غمت
      در بین گریه فاطمه ما را دعا کند

      قیمت بده به ما که نداریم ارزشی
      شاید خدا که هستی ما را فدا کند

      ما خلق گشته ایم شبیه شما شویم
      چشمان ما به چشم شما اقتدا کند

      بی غسل و بی کفن شدنم آرزو بود
      ارباب ما بگو زعنایت خدا کند

      باید زچشم حضرت عباس روضه خواند
      شاید خدای قسمت ما کربلا کند

      با دیده ای که تیر میانش نشسته است…
      آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کند

       جواد حیدری

      ********************

      آفريدند مرا تا كه گدايت باشم
      سائل دائمي دست عطايت باشم

      آفريدند مرا از تو بگيرم عصمت
      شيعه چشم و دل غرق عزايت باشم

      تا خدا هست تو هم باقي بالله هستي
      مي‌شوم مثل تو گر از شهدايت باشم

      چون عزاي تو بقاي همه دين خداست
      آمدم گرمي اين بزم عزايت باشم

      تو قتيل‌العبراتي كه خدا فرموده:
      «اي حبيبم من الله بهايت باشم»

      گر نشد زنده بيايم به حريمت مددي
      تا كه مدفون شده در كرببلايت باشم

      اشك ما تلبيه ماست به هل من ناصر
      داده‌اي اذن كه اين گونه فدايت باشم

      شدي آواره كه اسلام نگردد تحريف
      كاش آواره اين حكم ولايت باشم

      جواد حيدري

      ********************


      آفریدند تو را تا که مسیحا باشی
      همه چون خادم دربار و تو آقا باشی

      آفریدند تو را از طبَق گریه‌ی نور
      تا که جان‌سوزترین واژه‌ی دنیا باشی

      آفریدند تو را تا که فقط ناز کنی
      همه مجنون تو باشند و تو لیلا باشی

      کم بیارند به پیش کرمت، اهل کرم
      دیگران قطره‌ی ناچیز و تو دریا باشی

      تو قتیل‌العبراتی، نه که بر گریه‌ی ما
      کشته‌ی چشم تر زینب کبری(س) باشی

      بر سر نیزه نشستی و تلألؤ کردی
      مثل خورشیدی و زیباست که بالا باشی

      خیزران خورده‌ترین قاری قرآن خدا
      تشت زر دیده‌ترین حضرت یحیی باشی

      علی‌اکبر لطیفیان

      ********************


      اصلاًحسین جنس غمش فرق می کند
      این راه عشق پیچ وخمش فرق می کند

      اینجاگدا همیشه طلبکار می شود
      اینجا که آمدی کرمش فرق می کند

      شاعر شدم برای سرودن برایشان
      این خانواده، محتشمش فرق می کند

      "صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین"
      عیسای خانواده دمش فرق می کند

      از نوع ویژگی دعا زیر قبه اش
      معلوم می شود حرمش فرق می کند

      تنها نه اینکه جنس غمش جنس ماتمش
      حتی سیاهی علمش فرق می کند

      با پای نیزه روی زمین راه میرود
      خورشید کاروان قدمش فرق می کند

      من از حسینُ منی پیغمبر خدا
      فهمیده ام حسین "همش" فرق می کند

      علی زمانیان

      ********************


      شکر خدا که نوکری ام را قبول کرد
      احرام حج دلبری ام را قبول کرد

      شکر خدا که هیئتی ام کرده باز هم
      نذر و نیاز مادری ام را قبول کرد

      شکر خدا که نام مرا هم نوشته اند
      یک عمر مشق حیدری ام را قبول کرد

      شکر خدا که عاقبتم را به خیر کرد
      بی دست و پا و بی سری ام را قبول کرد

      شکر خدا که با همه روسیاهی ام
      این گریه های آخری ام را قبول کرد

      بی بال و پر ، به عکس حرم خیره می شدم
      با اینهمه کبوتری ام را قبول کرد

      شکر خدا که اول ماه محرمی
      ارباب باز نوکری ام را قبول کرد

      مهدی صفی یاری

      ********************


      شادی هردو جهان بی تو مرا جز غم نیست
      جنت بی تو عذابش ز جهنم كم نیست

      در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری
      عمر جاوید به شیرینی آن یك دم نیست

      حرم قرب خدارا كه دل عاشق توست
      طرفه بیتی است كه روح القدسش محرم نیست

      بگذار آدمیان طعنه زنندم گویند
      هر كه خود را سگ كوی تو نخواند آدم نیست

      نیست بر خامشی آتش دوزخ سیلش
      از یم اشك غمت هر كه به چشمش نم نیست

      تا خدایی خدا هست لوای تو به پاست
      زانكه جز دست خدا حافظ این پرچم نیست

      هم خدا داند و هم عالم و آدم دانند
      كه به جز رأیت عشق تو در این عالم نیست

      دوزخ ارزانی آنانكه ندارند غمت
      با غمت هیچ مرا زآتش دوزخ غم نیست

      ملك هستی همه ماتمكده ی توست حسین
      جایی از ملك جهان خالی از این ماتم نیست

      گوهر اشك عزای تو به هر كس ندهند
      اهرمن را شرف داشتن خاتم نیست

      گریه بر پیكر مجروح تو باید همه دم
      كه جراحات تنت را به از این مرهم نیست

      تو به جا ماندی و ظالم اثرش هم شد محو
      پایه ظلم كه در دار جهان محكم نیست

      سائل تو است كسی كز تو تو را خواهد و بس
      آنكه شد طالب تو در طلب درهم نیست

      سینه كردی هدف تیر كه میدانستی
      زنده بی مرگ تو دین نبی اكرم نیست

      هیچ مظلوم همانند تو در قلزم خون
      سر جدا با گلوی تشنه كنار یم نیست

      گو ببرند سر دار زبان در كامش
      غیر مدح تو ثنایی به لب (میثم) نیست

      حاج غلامرضا سازگار

      ********************


      خاندان علی و ننگ مذلت هیهات
      دامن فاطمی و لکه بیعت هیهات

      علم حادثه بردار سفر باید کرد
      پای در معرکه بگذار خطر باید کرد

      باربربند دگر ترک وطن باید کرد
      تیغ برگیر که باتیغ سخن باید گفت

      جاده در جاده به دیدار خدا باید رفت
      خسته ، پای آبله تا کرببلا باید رفت

      طاقت هجر نداری ره هجرت بازاست
      پای اگر هست تورا جاده جنت باز است

      فصل وصل است گر از فاصله ها درگذرید
      ای مجانین حق از سلسله ها درگذرید

      سر به شمشیر سپارید که تقدیر این است
      شکوه زنهار که تاوان جنون سنگین است

      عشق گوید که ازاین مرحله چون باید رفت
      بی سر وبی کفن ،آغشته به خون باید رفت

      هرکه دارد هوس کرببلا بسم الله
      هرکه دارد سر همراهی ما بسم الله

      خیمه رانیز دمی چند به ظلمت بسپار
      راه رجعت به سلامت طلبان بسپار

      هرکه را ذوق جراحت نبود برگردد
      هر که را ذوق شهادت نبود برگردد

      هان که فردا سرو شمشیر به هم خواهد خورد
      سرنوشت همه با تیغ رقم خواهد خورد

      عشق طوفان جنون دگر انگیخته بود
      عطش و حنجر و خنجر به هم آمیخته بود

      آسمان در قدح تشنه هفتاد و دوصبح
      یک افق باده زدریای شفق ریخته بود

      ماند هفتاد و دو شوریده از آو مدعیان
      همه را عشق به غربال بلا بیخته بود

      در شگفتم که کسی جز شهدا زنده نماند
      عشق از آن محشر کبری که بر انگیخته بود

      محشری بود تماشایی و عاشورایی
      که به تصویر نیاید زقلم فرسایی

      شهسواران پی معراج کمر می بستند
      زره حادثه مردانه به برمی بستند

      مرگ از هیبت آنها متواری می شد
      تافرا سوی صف خصم فراری می شد

      همه را شوق که از کاش زنو زنده شویم
      زخمها خورده و درخون خود افکنده شویم

      کاش صدبار بمیریم و زنو جان گیریم
      پیر رخصت دهد و جانب میدان گیریم

      تانفس می دمد از حنجره تکبیر زنیم
      در رکاب پسر فاطمه شمشیر زنیم

      ********************


      به سینه هر که تمنای کربلا دارد
      همیشه در دل خود روضه ای به پا دارد

      کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد
      بدون عشق تو عالم کجا بها دارد

      به غیر تو که کَرَم می چکد ز انگشتت
      کجا پادشهی این همه گدا دارد

      تو همچو من سر کویت هزارها داری
      ولی بدان که گدایت فقط تو را دارد

      بزن به تیغ و بسوزان دست بادم ده
      بیا که این دل عاشق سر بلا دارد

      اگر چه پا نزدم صحن کربلای تو را
      دلش خوش است حضوری به روضه ها دارد

      به عرض یار رسانید ای سبک روحان
      میان قافله جایی برای ما دارد ؟

      چو می رسد دلم از گردش زمانه به تنگ
      دعا و عرض سلامی به کربلا دارد

      همه ز لطف حسین است آبرو داریم
      گدا هر آنچه که دارد ز پادشاه دارد

      ********************


      اي كاش ماجراي بيابان دروغ بود
      اين حرف‌هاي مرثيه‌خوانان دروغ بود

      اي كاش اين روايت پر غم، سند نداشت
      بر نيزه‌ها نشاندن قرآن دروغ بود

      يا گرگ‌هاي تاخته بر يوسف حجاز
      چون گرگ‌هاي قصه كنعان دروغ بود

      حيف از شكوفه‌ها و دريغ از بهار...كاش
      بر جان باغ، داغ زمستان دروغ بود

      محمد مهدی سیار

      ********************


      یک جهان روضه و یک ماه محرم داری
      آه آقای غریبم چقدر غم داری

      تا ابد هم که بخوانم همه مرثیه است
      باز هم روضه نا خوانده به عالم داری

      این همه زائر دلسوخته خاکت را
      از ازل داشته ایی تا به ابد هم داری

      درد دل کن که نماند به دلت چون پدرت
      خواهرت هست کنارت تو که محرم داری

      بهترین نوحه ما هست "غریب مادر"
      صاحب روضه بگو بهتر از این دم داریم؟

      تا که نومید نگردد ز درت محتاجی
      تو هم انگشت هم انگشتر خاتم داری

      وقت تدفین تو ای شعر غریبی پسرت
      دید در وزن تنت چند هجا کم داری

      محسن عرب خالقی

      ********************


      از عرش از میان حسینیه‌ی خدا
      آمد صدای ناله‌ی «حیّ علی العزاء»

      جمع ملائکه همه گریان شدند و بعد
      گفتند تسلیت همه بر ساحت خدا

      جبریل بال خدمت خود را گشود و گفت
      یارب! اجازه هست شوم فرش این عزا؟

      آدم زجنت آمد و ناله‌کنان نشست
      در بزم استجابت بی‌قید هر دعا

      او که هزار بار به گریه نشسته بود
      یک «یا حسین» گفت و همان لحظه شد به پا

      آری تمام رحمت خود را خدا گرفت...
      گسترد بر محرم این اشک و گریه‌ها

      آن‌گاه گفت: روضه بخوان «أیّها الرسول»
      جانم فدای تشنه لب دشت کربلا

      روضه تمام گشت ولی مادری هنوز
      آید صدای گریه‌اش از بین روضه‌ها

      رحمان نوازنی