اشعار ولادت امام جواد(ع)

      ماخشكساليم و شما باران مايي
      درياي لطف و فضل بي پايان مايي

      وقتي كه اسم فاطمه روي لب ماست
      بوي تو مي آيد، يقين مهمان مايي

      شاگرد درس تو كرامت پيشه گان اند
      استاد درس مكتب عرفان مايي

        هركس كه باشد منكرت پست است اما
      من مطمئنم اينكه تو، قرآن مايي

      آنكس كه با تو رفت بيراهه نرفته
      دركشتي فيض خدا، سكان مايي

      ازلطف و احسان شما، ازعلم و جودت
      بي پرده مي گويم شما ايمان مايي

      تو در دل خوبان عالم جاي داري
      زيرا كه نور ديده سلطان مايي

      چشم و چراغ هشتمين ماه خدايي
      يعني كه فرزندعلي موسي الرضايي

      آنقدركه چشمان زيباي تو ناز است
      مانند سجاده به طاق عرش باز است

      وقتي كه اسم تو مي آيدآسمان هم...
      ...با ذكرنامت غرق در سوز و گداز است

      يك دوقدم بردار كه عالم ببيند
      خاك زمين ازگامهايت دلنواز است

      روزقيامت مي شود فهميد اين را :
      هركس كه قدري با تو باشد سرفراز است

      ماراهم از حال دعايت جرعه اي ده
      آقا امامت كن بيا وقت نماز است

      مرغ سحر ديشب تمام ذكرش اين بود
      نام جواد از روز اول چاره ساز است

      وقتي كه تو روبه خدا غرق دعايي
      انگار كه حيدر كنار جانماز است

       مارا بخر تا كه براي تو بمانيم
      روزيمان كن تا گداي تو بمانيم

      در هر نگاه تو صفارا مي توان ديد
      قطعا علي موسي الرضا را مي توان ديد

      درنيمه شبهاي خدايي تو آقا
      هرشب سرشك ربّنا را مي توان ديد

      آقا بجان نوكرانت كفر اين نيست
      درچشمهاي تو خدا را مي توان ديد

      دست گدا وقتي كه سوي تو دراز است
      لطف امام مجتبي را مي توان ديد

      هرشب كنار سفره ات خضر و كليم اند
      چون حضرت خيرالنسا را مي توان ديد

      عالم فقير دستهايت هست زيرا
      درخانه تو انبيارا مي توان ديد

      از آسمان كاظمين ازروي گنبد
      گلدسته هاي كربلا را مي توان ديد

      از صحن تو تا كربلا يك راه دارد
      يك جاده اي كه نام ثارالله دارد

      مهدی نظری

      *********************


      آمدي تا که عشق ما بشوي
      ثمر کار انبيا بشوي

      در زمان قنوتهاي دلم
      پاسخ ذکر ربّنا بشوي

      آمدي تا به عرصه ي بخشش
      در صف بندگي خدا بشوي

      کربلا مشهد است و آمده اي
      تا علي اکبر رضا بشوي

      نقل کردند اين حکايت تو
      برکت بارد از ولادت تو

      آمدي استعاره ها گم شد
      اي نهادم گزاره ها گم شد

      داستانهاي حاتم طايي
      وسط برگه پاره ها گم شد

      با حضورت قدي علم کردي
      زير پايت مناره ها گم شد

      جلوه اي کرده اي به نيمه ي شب
      ماه بين ستاره ها گم شد

      آمدي مثل سوره ي کوثر
      سندم آيه ي هوالابتر

      درک عشق تو درک اسرار است
      روي تو روي نور الانوار است

      دست رد روي سينه اي نزدي
      حرف من نيست ،عين آمار است

      گر مرا پيش تو عقيقه کنند
      باز هم چشم تو طلبکار است

      بارها حاجت مرا دادي
      اين براي هزارمين بار است

      باز هم چون هميشه پر دردم
      عشقتان را فقط طلب کردم

      بين آيات، والضحي عشق است
      نهمين رؤيت خدا عشق است

      دل بيمار و حضرت آقا
      مردن و بودن و شفا ؛ عشق است

      بين اين قبله هاي بي همتا
      کاظمين، مشهدالرضا عشق است

      از براي زيارت سلطان
      در باب الجواد را عشق است

      چيست خورشيد ؟ انعکاس شما
      چيست قرآن؟ اقتباس شما

      شاعر اين حضورتان شده ام
      قالي زير پايتان شده ام

      نذر تو کرده آن قدر مادر
      تا زماني که من جوان شده ام

      جشن امسالتان چه رويايي است
      چون که هم سن و سالتان شده ام

      چون که در کودکي شدي رهبر
      مؤمن صاحب الزمان شده ام

      اي که هستي جواد مادر زاد
      جشن ميلاد تو مبارک باد

      رضا تاجیک

        *********************

      قسم به آنکه به گنجشک بال و پر داده
      همان که بال قنوت دم سحر داده

      قسم به سوره ی خورشید و آیه آیه ی آن
      که نور را به دل روشن بشر داده

      قسم به آه درختی بدون بَر،که جبر
      شکوه ساقه ی خود را به یک تبر داده

      دمیده بر دم صور مدینه اسرافیل
      ترانه خوانده و آواز عشق سر داده

      که هان تمامی هفت آسمان نظاره کنید
      فلک به دامن خورشیدتان قمر داده

      کسی که وارث پیغمبر است ابتر نیست
      خدا دوباره به این خاندان پسر داده

      پسر نه کوثر قرآن ضامن آهو
      جواد آل علی جان ضامن آهو

      همان که سجدگهش آسمان عیسی شد
      همان که خاک درش کوه طور موسی شد

      همان که آرزویش بر دل زکریا ماند
      همان که دیدن او آرزوی یحیی شد

      همان که ذره شد از لطف چشم او خورشید
      همان که قطره ز شوق نگاش دریا شد

      همان که روشنی چشم آسمانی هاست
      ستاره ی سحر آسمان بابا شد

      همان که در وسط طعنه ها و تهمت ها
      رسید و قصه ی کوثر دوباره احیا شد

      مدینه مکه و ریحانه هم خدیجه ی آن
      رضا رسول خدا و جواد ،زهرا شد

      رسید سیب بهشت خدا، خدا را شکر
      رسید یوسف یعقوب ما،خدا را شکر

      به شیوه ی پدر این چشم مهربان شده است
      همان نگاه همان عاطفه همان شده است

      همان صمیمیت و گرمی و صفای سبز
      همان پناه که آهو دخیل آن شده است

      اگر غلط نکنم بوی یاس می آید
      اگر درست بگویم رضا جوان شده است

      جواد،جود خداوند آسمانها هست
      که با زبان زمینی او بیان شده است

      منم گدای امامی که قرص مهر و ماه
      به دست سائل او مثل قرص نان شده است

      فقط نه ملجأ حاجات مردمان زمین
      که مأمن همه ی آسمانیان شده است

      کسی که سائل این خانه هست می داند
      جواد، جود کند سائلی نمی ماند

      مخاطب همه ی نامه های من شده ای
      توسلی همه روزه برای من شده ای

      خودت نه حرز جوادت برای ما کافی ست
      هزار شکر خدا را دعای من شده ای

      در این زمین که هوای نفس کشیدن نیست
      حیات من نفس من هوای من شده ای

      دلم بهانه صحن تو دارد آقا باز
      بهانه ی سفر کربلای من شده ای

      مرا سفر ،سفر کاظمین قسمت کن
      مرا زیارت قبر حسین قسمت کن

      محسن عرب خالقی

     *********************

      بر آن شديم باز كه دلبر بياوريم
      در آسمان، ستاره ی ديگر بياوريم

      بايد دوباره نخل ولا را ثمر دهيم
      يعني به باغ عشق صنوبر بياوريم

      خورشيد روي ديگري از نسل ياسها
      مهتابي از تبار بيمبر بياوريم

      اي جبرئيل مژده بده بر رضايمان
      بايد براي پر زدنش پر بياوريم

      تا چشمهاي ابتريان كورتر شود
      بايد دوباره سوره كوثر بياوريم

      اين طفل باب رحمت و باب مراد ماست
      از اهل بيت ماست همانا جواد ماست

      دستان ابرها سبد گاهواره اش
      پر ميكشند حور و ملك با اشاره اش

      دنيا ترانه خوان قدومش غزل غزل
      جنت قصيده ايست ز يك استعاره اش

      از عرش تا زمين همه صف بسته منتظر
      دل بيقرار مانده به شوق نظاره اش

      در لابلاي بال سپيد فرشتگان
      خورشيد ديگريست رخ ماهپاره اش

      غرق ستاره ميكند آغوش عشق را
      وقتي رسيده با قدم پر ستاره اش

      با خنده اش گل از گل بابا شكفته است
      بر روي دست مادرش آرام خفته است

      وقتي كه آمدي تو،باران نزول كرد
      از فرط شوق بر تنمان جان نزول كرد

      جبريل بهر تهنيت از نزد كردگار
      همراه خيل حوري و قلمان نزول كرد

      گويا دوباره مثل تمام كريمها
      كاملترين كرامت انسان نزول كرد

      در ليله هاي قدر خدا دفعه نهم
      قرآن دوباره بر روي قرآن نزول كرد

      اي يوسف رضا كه به بازار حسن تو
      نرخ فروش يوسف كنعان نزول كرد

      اي آسمان جود بباران كرامتت
      در خرمن وجود بباران كرامتت

      تو كوثر آمدي و ز كوثر چكيده اي
      در ظلمت هميشه ی دنيا سپيده اي

      تو اولين ولي خدايي كه اينچنين
      در سن كودكي به امامت رسيده اي

      مأمون و پور اكثم ، نزد تو عاجزند
      با تيغ علم گردنشان را بريده اي

      تو آن نسيم سبز در اوج طراوتي
      كه در كوير مرده دلها وزيده اي

      ما در مسير پرتو باب المراديت
      تو در جوار جد خودت آرميده اي

      مرده است هر كسي نرود زير دين تو
      جانهاي ما فداي تو و كاظمين تو

      پروردگارمان كه تورا آفريده است
      ما را اسير دست شما آفريده است

      قبل از ازل كه وصله جود شما شديم
      مارا به خاطر تو گدا آفريده است

      يعني به جز شما به كسي رو نميزنيم
      وقتي جواد ابن رضا آفريده است

      يعني تويي كه نقطه عطف كرامتي
      خالق براي جود خدا آفريده است

      با هديه اش براي امام رئوفمان
      بابي براي حاجت ما آفريده است

      با نام تو هر آينه دلشاد ميشود
      هر كس دخيل بنجره فولاد ميشود

      محمد بیابانی

     *********************


      نسیمی از سر زلفت بهار دنیا شد
      تو آمدی و امیدی به عشق پیدا شد

      تو آمدی و خبر آمد از سرادق عرش
      زمین برای همیشه پر از مسیحا شد

      درست مثل زمان تولد زهرا
      مدینه مثل زمین های مکه زیبا شد

      هزار حظ منزه به دیده اش آمد
      همین که چشم ستاره به روی تو وا شد

      و آسمان اگر امروز این همه بالاست
      به پای قامت طوبایی شما پا شد

      صدای پای کریمانه تو می آید
      دلم به پشت در خانه تو می آید

      تو نور عشقی و حق آفتابتان کرده است
      دعای سبزی و حق مستجابتان کرده است

      میان خیل هزاران هزار بخشنده
      برای جود خودش انتخابتان کرده است

      هزار و چهار صد سال می شود که خدا
      مرا پیاله به دست شرابتان کرده است

      تو را سرشته و ادغام کرده با قرآن
      تو را نوشته و حالا کتابتان کرده است

      قسم به کعبه برای شفاعت فرداست
      اگر جواد الائمه خطابتان کرده است

      خدا سرشته تو را تا که مثل نور کند
      کریمی اش به کریمی تو ظهور کنتد

      مسیح سبز نفس های تو حیاتم داد
      شعاع نور ضریحت به جاده ام افتاد

      برای آنکه خدا حاجت مرا بدهد
      مرا نوشت و مرید تو را نوشت مراد

      به روی صفحه پیشانی ام ملائک تو
      نوشته اند سگ خانه امام جواد

      چگونه لطف نداری به این اسیری که
      غلام حلقه به گوش تو بوده مادر زاد

      صدای اول عشق و صدای آخر عشق
      تمام عشقی و ای عشق خانه ات آباد

      رسیده است به روی مهت سلام رضا
      علی اکبر در خانه امام رضا

      تو آمدی پی اکرام و هم نشینیمان
      جواب عاطفه باشی به مستکینیمان

      تو آمدی ز طبق های آسمان پایین
      و کردی از پی چشمانتان زمینیمان

      چگونه دست توسل نیاوریم آقا
      تو آمدی که همیشه گدا ببینیمان

      تویی تو ماحصل چله ی توسل ها
      تویی شراب طهورای اربعینیمان

      تویی که حق خدایی به گردنم داری
      تو آفریده شدی تا بیافرینیمان

      تو را جواد و مرا آفریده ات کردند
      قتیل آن دو کمان کشیده ات کردند

      نگاه بی مثلت از تبار خورشید است
      ضریح چشم قشنگت مدار خورشید است

      کواکب از جریان تو نور می گیرند
      طلوع نور شما تا دیار خورشید است

      تو انعکاس جمال امام خورشیدی
      شبیه آینه ای که کنار خورشید است

      همین که سردی مان رفت و فصل گرما شد
      به گوش خویش سرودم که کار خورشید است

      قسم به حرمت خاک زمین کرب و بلا
      به آن دیار که مه پاره یار خورشید است

      جواب کودک خورشید سر بریدن نیست
      جواب نور گلوی سحر بریدن نیست

      علی اکبر لطیفیان


       *********************

      بر سر آنم زبان بگشايم و آوا كنم
      خويش را در محضر مولاي خود پيدا كنم

      تا بگويد سر گذشت غربتش را بهر من
      سر گذارم بر قدومش با دلش نجوا كنم

      او امام هشتم و آئينه ذات خداست
      عالمي را من فقط با نام او شيدا كنم

      تا كه مولانا رضا از دست من گردد رضا
      از زبان حال او گويم روايت اي خدا

      سالها من منتظر بودم كه آيد گوهرم
      اين مبارك كودك و نور دو چشم مادرم

      او مبارك تر بود از هر چه مولود است وبس
      او محمد يا جواد است وبود تاج سرم

      او امامت را برايم تا ابد تثبيت كرد
      كرد رسوا فتنه ي خصم لعين و ابترم

      او مسيح عترت صديقه ي اطهر بود
      در مقام عصمتش همپايه ي كوثر بود

      كودك است اما چو لب وا كرد غوغايي نمود
      خطبه اي كوتاه خواند و كار زيبايي نمود

      آنچنان شيوا سخن گفت و عدو را پست كرد
      آنكه اهلش بود گفتا كار زهرايي نمود

      رفع تهمت كرد، از آن كه ز مريم برتر است
      بهر مادر كودك نازم مسيحايي نمود

      گفت من از نسل زهرايم عزيز حيدرم
      من جواد ابن الرضا آئينه پيغمبرم

      گر نمي آمد بناي دين حق كامل نبود
      دشمن من شاد مي شد گر مرا حاصل نبود

      گر نمكي آمد اگر چه بعد عمري انتظار
      تهمت ديرينه ي ابتر مرا باطل نبود

       بهر ديدار جمال نازنين كودكم
      كس شبيه من چنين آشفته و بيدل نبود

      پيش زهرا سر فرازم اين جواد من بود
      ني كه بهر شيعه اين باب المراد من بود

      دست از او بر مداريد اين گل زهرا بود
      دست او باز است وكارش حل مشكل ها بود

      ني فقط آبادي دنيا بخواهيد از جواد
      در قيامت كار او زيباتر از دنيا بود

      كم از او هرگز مخواهيد اين جفا بر او شود
      عاشق ديدار سائل چشم اين آقا بود

      هستي ام دار وندار من همين دردانه است
      هر كه صاحب عقل باشد بهر او ديوانه است

      با چه جرات شرح او صاف كمالش مي كنيد
      با قياس يوسفي وصف جمالش ميكنيد

      يوسف از درياي زيبايي او يك قطره است
      از خدا گو ئيد گر نشر خصالش مي كنيد

      اين جواد من شبيه من غريب وبي كس است
      منعم از گريه چرا وقت وصالش مي كنيد

      گو ئيا مي بينم اينك در جواني دلبرم
      مي شود مظلوم كشته مثل زهرا مادرم

      ماهيان بحر و مرغان هوا گريان او
      جمله ذرات دو عالم ميشود نالان او

      از شرار زهرو از سوز عطش پرپر زند
      كف زند شادي نمايد زوج بي ايمان او

      در شب ميلاد او من روضه خواني مي كنم
      جان من كه باب او هستم فداي جان او

      اولين مرثيه خوان و روضه خوان او منم
      هر كه گويد از غم او ميزبان او منم

      جواد حيدري

*********************

      وقتي بساط عشق بازي چيده مي شد
      سجاده سبزي کنارش ديده مي شد

      يک پيرِ عاشق بادعاي مستجابش
      در امتحان عاشقي سنجيده مي شد

      صبرش اگر چه شهره ي هفت آسمان بود
      گه گاهي از زخم زبان رنجيده ميشد

      گويا دوباره کوثري در بين راه است
      کم کم سحر شام دل غمديده مي شد

      از نور زهراييِ اين فرزندخورشيد
      طومار غربت در جهان برچيده ميشد

      دانيد اين اسطوره دلدادگي کيست؟
      در آسمانها اين چنين ناميده ميشد

      او کيست؟آقازاده شمس الشموس است
      آرامش جان و دل سلطان طوس است

      او مثل نوري جلوه کرد و بهترين شد
      همچون رسول الله پيغمبر ترين شد

      از آسمانها آمد و جاري تر از اشک
      مانند زهرا مادرش کوثرترين شد

      سر تا به پايش بود توحيد مجسم
      بر باده رب الکرم ساغر ترين شد

      او چندسالي گرچه مهمان بود ما را
      اما تجلي کرد و نام آور ترين شد

      بر تار گيسويش گره خورده دل ما
      اين شاه زاده ،تک پسر، دلبرترين شد

      شد زنده ياد يوسف ليلا دوباره
      ابن الرضا بود و علي اکبر ترين شد

      در چند جايي که عيان شد غيرت او
      با نام زهرا مادرش حيدر ترين شد

      فرمودبابايش از او بهتر نباشد
      مولود ازاو بابرکت تر نباشد

      او آمد و ابن الرضايي کرد مارا
      از برکت نامش خدايي کرد مارا

      مشتي زخاکيم و قدم بر ما نهاد و
      تا عرش برد و کبريايي کرد مارا

      دست کريم اين امام ذره پرور
      يک عمر مشغول گدايي کرد مارا

      صوت دل آراي مناجاتش سحرها
      سر مست جانان و هوايي کرد مارا

      بوسيدن خال رطب دارش در اين ماه
      مهمان بزم باصفايي کرد مارا

      يک قطره ي اشک از کنار سفره ي او
      هر نيمه شب مردي بکايي کرد مارا

      از گوشه صحن و سراي کاظمينش
      مست حسين و کربلايي کرد مارا

      نيمه نگاه اوست تسکين الفؤادم
      کلب امير کاظمين ،عبدالجوادم

      لبخند او آرامش جان رضاشد
      يوسف شدو مهمان کنعان رضا شد

      سجاده بابا شده گهواره ي او
      لالايي اش آهنگ قرآن رضا شد

      ابرو تکان مي داد و بابا عشق ميکرد
      با غمزه اي جانانه جانان رضا شد

      آمد که باقي مانده توحيد باشد
      با نام او شيعه مسلمان رضا شد

      قدش عصاي پيري ِ اين پيرمرد است
      قد راست کرد اصل ارکان رضا شد

      هر کس که از باب الجواد آمد زيارت
      با دست پر مشمول احسان رضا شد

      اما خدالعنت کند فاميل بد را
      که باعث قلب پريشان رضا شد

      امشب دلم جايي دگر هم پرگشوده
      ارباب ما آغوش بر اصغر گشوده

      امشب نمي دانم چرا در پيچ و تابم
      اشک دو چشمانم کند نقش بر آبم

      مي جوشم و مي جوشم و لبريزم از اشک
      چله نشيني پاي خَم کرده شرابم

      امشب دخيل گوشه گهواره هستم
      دلگرمم و ايمن قيامت از عذابم

      عشاق را گويم ازين پس تا قيامت
      با نام اصليم کنيد اينسان خطابم

      عالم همه دانند در کوي محبت
      من ريزه خوار سفره ي طفل ربابم

      با اذن سقا در حرم سرباز عشق ِ
      ششماه سردار خيام بوترابم

      اي کاش همچون حق شناس پاک طينت
      عبد علي اصغر کند زهرا حسابم

      حالا که غم آلود گشته ناله هايم
      انگار باب القبله ي کرب و بلايم

      او را خدا مي خواست مه پاره ببيند
      مسند نشين کنج گهواره ببيند

      بر روي دستان پدر با کام عطشان
      با روي خونين ، حنجري پاره ببيند

      وقتيکه جسمش روي دستان پدر بود
      آقاي عالم را چه بيچاره ببيند

      يک عمر با زخمي که مانده روي سينه
      دور حرم بانويي آواره ببيند

      اما در آخر چون عموجانش ابالفضل
      اورا صف ِمحشر همه کاره ببيند

      لب تشنگان اشک را اين طفل ساقيست
      شش ماه تا قرباني ششماهه باقيست

      قاسم نعمتي