آموزش مداحی و اشعار مذهبی

                  سلام بر من و اُمّ و اَب و برادر من
                  درود باد به ابنا و جدّ اطهر من

                  منم پیمبر خون خدای عزوجلّ
                  که وحی می دمد از نطق روح پرور من

                  مرا به تربیت حیدری کنار حسن
                  برای کرب و بلا پرورید مادر من

                  تنم سپر، سخنم ذوالفقار خشم علی
                  مصاف، بدر و احد، کوفه، شام، خیبر من

                  هماره بر گل روی عزیز زهرا بود
                  نگاه اول من تا نگاه آخر من

                  ز آفتاب قیامت اثر نمی ماند
                  اگر به حشر فتد سایه ای ز معجر من

                  منم پیمبر ثارالله و چهل معراج
                  به پیشباز بلا ثبت شد به دفتر من

                  کسی که بوسه به دستش زدی رسول خدا 
                  نهاد بوسه به پیشانی منوّر من

                  نگاه نافذ بابا به صورتم میگفت
                  به حق که فاطمه دوم است دختر من

                  شب ولادتم آغوش خود گشود ز هم
                  به بر گرفت مرا همچو جان، برادر من

                  قسم به خون شهیدان، پیام خون خدا
                  رسد به گوش همه نسل ها ز حنجر من

                  حسین داشت بسی پاس احترام مرا
                  نمی نشست علمدار او به محضر من

                  جلال و عزت و عزم و ثبات و صبر و رضا
                  کنند خم سر تعظیم در برابر من

                  اگر چه حج من از مکه شد شروع ولی
                  سفر به کرب و بلا گشت حج برتر من

                  حسین کعبه شد و کربلا و کوفه و شام
                  شد این سفر عرفات و منا و مشعر من

                  ز دست رفتم و یکدم ز پای ننشستم
                  هماره محمل من گشته بود سنگر من

                  زمام ناقه من بود اگر به دست عدو
                  سر حسین، سر نیزه گشت رهبر من

                  سرم شکست ولی سرفراز برگشتم
                  اگرچه ریخت ز هر بام، سنگ بر سر من

                  خدا گواست ندیدم به غیر زیبایی
                  زهی عقیده و ایمان و عشق و باور من

                  می بهشت شد، از جام دیده ام جوشید
                  هر آنچه ریخت عدو خون دل به ساغر من

                  قدم قدم همه آب حیات جاری بود
                  به کام خشک شهیدان ز دیدة تر من

                  سخن ز فاطمه گوید به موج حادثه ها
                  نماز و چادر خاکی و ماه منظر من

                  چنان به خطبه گشودم زبان به بزم یزید
                  که لال شد ز سخن، دشمن ستمگر من

                  نمود کاخ ستم را خطابه ام ویران
                  اگر چه دامن ویرانه گشت بستر من

                  عجیب نیست اگر رأس یوسف زهرا
                  ز نوک نیزه بیاید چو روح در بر من

                  رواست مهر بسوزد ز آتش نفسم
                  که داغ ها همه در دل شدند آذر من

                  اگر چه آتش داغ حسین آبم کرد
                  به دادگاه قیامت خداست داور من

                  به جای چادر خاکی، ز طیّ ره گردید
                  غبار، مقنعة گیسوی معطر من

                  جمیل بود به حق خدا جمیل جمیل
                  بلا و داغ دل و غصّة مکرر من

                  نه شام و کوفه و کرب و بلا، قسم به خدا
                  زمانه تا گذرد عالم است محشر من

                  پس از شهادت عباس و اکبر و قاسم:
                  همین زنان اسیرند خیل لشکر من

                  به بیت بیت بلند قصیده ات "میثم"
                  بگیر حاجت خود را هماره از درِ من 
                 
                  حاج غلامرضا سازگار

                     *******************  

               
                  امشب علی ولیمه به خلق جهان دهد
                  امشب زمین فروغ به هفت آسمان دهد

                  امشب خدا تجلّی خود را نشان دهد
                  با خطّ نور، بر همه خطّ امان دهد

                  میلاد شیر دخت علی، شیر داور است
                  سر تا قدم حقیقت زهرای اطهر است

                  باید دوباره خلقت پیغمبری چنین
                  آرد ز کعبه بنت اسد حیدری چنین

                  بخشد خدا به ختم رسل کوثری چنین
                  کز دامنش ظهور کند دختری چنین

                  فخررسول وفاطمه "زِینِ اَب"است این
                  امّ الکتاب صبر و رضا، زینب است این

                  بَدرُ المنیر و شمس ضُحای علی است این
                  بعد از بتول عقده گشای علی است این

                  یادآور صدای رسای علی است این
                  آیینه تمام نمای علی است این

                  گفتار وحی در سخنش آفریده اند
                  یا صورتی ز پنج تنش آفریده اند

                  این مریم مقدس طاهاست، زینب است
                  این یادگار ام ابیهاست، زینب است

                  این نورچشم حضرت زهراست، زینب است
                  این افتخار عصمت کبراست، زینب است

                  در وصف او من آنچه بگویم شکست اوست
                  آثار بوسه های علی روی دست اوست

                  زینب که لحظه هاست همه یادواره اش
                  زینب که سال هاست سراسر هزاره اش

                  زینب که دل برد ز پیمبر نظاره اش
                  زینب که خلقت است مطیع اشاره اش

                  زینب که با صدای علی حرف می زند
                  در شهر کوفه جای علی حرف می زند

                  این است بانویی که پیام آوری کند
                  هنگام خطبه معجزه حیدری کند

                  یک عمر بر حسین و حسن مادری کند
                  با دست بسته بر اسرا رهبری کند

                  باران رحمت است که ریزد ز ابر او
                  دین زنده از قیام حسین است و صبر او

                  ای در تن مطهر تو جان پنج تن
                  ایمان تو حقیقت ایمان پنج تن

                  از کودکیت شمع شبستان پنج تن
                  چشم تو آبیار گلستان پنج تن

                  یادآور تکلم زهرا بیان توست
                  اعجاز ذوالفقار علی در زبان توست

                  حیدر ثنات گفته که این حیدر من است
                  کوثر دعات کرده که این کوثر من است

                  خون حسین گفته پیام آور من است
                  قرآن دهد شعار که احیاگر من است

                  صبر و رضا به مادری ات کرده افتخار
                  خون خدا به خواهری ات کرده افتخار

                  ایثار و صبر جمله ای از مکتب تواند
                  آیات نور گوهر لعل لب تواند

                  تو آسمانی و شهدا کوکب تواند
                  بالای نیزه محو نماز شب تواند

                  بسیار زن که صابر و نستوه بوده است
                  کی مثل تو "رَأیتُ جَمیلا" سروده است

                  بر شکر قتلگاه تو از داور آفرین
                  بر استقامت تو ز پیغمبر آفرین

                  بر ذوالفقار نطق تو از حیدرآفرین
                  بر خطبة دمشق تو از مادر آفرین

                  وقتی شدی به کوفه پیام آور حسین
                  لبخند فتح زد به سر نی سر حسین

                  از حنجر حسین تو، خنجر شکست خورد
                  با خطبه تو خصم ستمگر شکست خورد

                  تنهایی و ز، صبر تو لشکر شکست خورد
                  طغیان و ظلم تا صف محشر شکست خورد

                  تو یک تنه تمام سپاه ولایتی
                  حق است اینکه دختر شاه ولایتی

                  پیغمبر حسین تویی با خطاب فتح
                  نازل به سینه ات شد از اوّل کتاب فتح

                  گردیده امّتت سپه بی حساب فتح
                  روی تو شد به برقع خون آفتاب فتح

                  "میثم" هماره با تو مگر گرم گفتگوست
                  کز معجز تو بار مضامین به نخل اوست

                  حاج غلامرضا سازگار

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: