اشعار شب دوم محرم – روضه ورودیه

      گرد و خاکی ز دور پیدا بود
      کاروانی ز نور پیدا بود

      کعبه هایی روان ز سمت حجاز
      همه ی روشنی دنیا بود

      آسمان بر زمین گذر می کرد
      یا که خورشید، روی شن ها بود

      زیر پایش به جای خاک کویر
      بال های فرشته ها وا بود

      در میان تمام محمل ها
      محملی بی رکاب پیدا بود

      گرد گردش عشیرۀ سادات
      دست بر سینه های شیدا بود

      محملی روی دوش جبرائیل
      قبله ای که عجیب گیرا بود

      در یمین عون و جعفر و صادق
      در یسارش علی لیلا بود

      پشت سر شیرهای هاشمی و
      پیش رو هم حسین زهرا بود

      لیک تنها کنار پردۀ آن
      جای مردی بلند بالا بود

      محمل عمّۀ امام زمان
      که رکابش به نام سقا بود

      چون زمان نزول می آمد
      گوییا مرتضی در آن جا بود

      چشم نامحرمان در آن اطراف
      کور می شد اگر که بینا بود

      زهر چشمش هزار کابوس است
      حرف حرف نزول ناموس است

      وقت برپایی حرم شده است
      زانوانی غیور خم شده است

      لرزه افتاده بر تمامی دشت
      وقت کوبیدن علم شده است

      چشمش از چادری تبرک کرد
      پشت سقا دوباره خم شده است

      بر زمین پا نهاد خاتونی
      آسمان خاک این قدم شده است

      زیر لب یا مجیب می خواند
      که وجودش پر از علم شده است

      غرق دلشوره است و مثل رباب
      چشم هایش مدار غم شده است

      لحظه های غروب نزدیک است
      کمی از هُرم روز کم شده است

      باز آرام با برادر گفت :
      دل من تنگ مادرم شده است

      چیست اینجا که نیمه جانم کرد؟
      از همین ابتدا کمانم کرد؟

      وای از این سرزمین بیا برگردیم
      نخل ها را ببین بیا برگردیم

      همه جا تیغ و تیر و سر نیزه
      همگی آتشین بیا برگردیم

      به علمدار تا نظر نزدند
      جان ام البنین بیا برگردیم

      این تو و این کودکان که می لرزند
      این همه لاله چین بیا برگردیم

      تا نخندند بر من و اشکم
      در غروب غمین بیا برگردیم

      تا نبیند نفس نفس زدنم
      غرق خون جبین بیا برگردیم

      تا نیفتی میان آن گودال
      زخمی از پشت زین بیا برگردیم

      به گمانم بمیرم از این حال
      حرمله آمده زبانم لال
      **
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفاً اطلاع دهید

      ******************

      کاروان بهشتیان آمد
       کربلا میهمان نوازی کن
      متبّرک شدی به عطر حسین
       برترین خاک؛ سرفرازی کن
      **
      کربلا دجله را خبر کن زود
       قافله با شتاب آمده است
      تکّه ای ابر سایبان بفرست
       شیر خوار رُباب آمده است
      **
      یاد تیغ و تُرنج افتادی
       به تو حق میدهم که حیرانی
      قدو بالای دیدنی دارد
       علی اکبر است می دانی
      **
      بوی شهر مدینه را حس کن
       این دو آئینه ی سخا هستند
      مثل من بُغض کرده ای آری
      یادگاران مجتبی هستند
      **
      مثل پروانه گرد اربابت
       نوجوانان زینب کبری
      بهترین هدیه شد برای حسین
       لب خندان زینب کبری
      **
       ازفرات خودت بگو قدری
      ساقی این خیام عباس است
      آب سرد و خنک به او برسان
       چون به قولی که داده حسّاس است
      **
      کربلا زینب است این بانو
      عزتّش را مگر نمی بینی
      هی نگو دشت از چه میلرزد
      هیبتش را مگر نمی بینی
      **
      داغدار قبیله آمده است
      اشک وخون دارد او به دیده هنوز
      کربلا زود سر به زیر انداز
      سایه اش را کسی ندیده هنوز

      **
      وحید قاسمی

      ********************

      کیست زینب همیشه بی همتا
       نور مستور عالم بالا

      کیست زینب نفس نفس حیدر
      کیست زینب تپش تپش زهرا

      کیست زینب حسین پرده نشین
      کیست زینب حسن به زیر کسا

      کیست زینب کسی چه میداند
      غیر آن پنج آفتاب هدی

      کیست زینب تلاطم عباس
      کیست زینب تموّج دریا

      ذوالفقار علی میان نیام
       اوج نهج البلاغه ای شیوا

      کیست زینب فراتر از مریم
       روشنی بخش هاجر و حوّا

      کیست زینب حجاب جلوه غیب
      صبر اعظم ، صلابت عظما

      قلمم بشکند چه می گویم
       من و اوصاف زینب کبری ؟

      من چه گویم که گفت اربابم
       حضرت عشق ، التماس دعا

      السلام ای شکوه نام حسین
      دومین فاطمه ، تمامِ حسین

      آسمان هم در انحصارش بود
      کهکشان گوشه ی نقابش بود

      آتش؛ آتش گرفته ی نورش
      آب سیراب آبشارش بود

      بعد پنجاه و چند سال حسین
      باز هم غرق در بهارش بود

      قامتش را ندید حتی ماه
      که علمدار پرده دارش بود

      محرم محملش فرشته نبود
      تا علی اکبرش کنارش بود

      کاروانِ عشیره ی زهرا
      تحت امرش در اختیارش بود

      ناقه اش روی بال جبرائیل
      کز ندیمانِ بی شمارش بود

      حج خود با جهاد کامل کرد
      نینوا آخرین دیارش بود

      محملش ایستاد و پایین رفت
      لحظه ی سختِ انتظارش بود

      شور میزد دلش که می دانست
      قتلگاهی در انتظارش بود

      آه گرمی کشید از جگرش
      کربلا را که دید زد به سرش

      آه از این خاک و خارها... برگرد
      وای از این شوره زارها ...برگرد

      خوب پیداست جای نخلستان
       لشگری در غبارها برگرد

      کربلا آمدی و پائیزی...
      ... میشود این غبارها برگرد

      کربلا آمدی و خواهم دید
      به تنت یادگارها برگرد

      برق نعل است یا که تیغه ی تیغ
      آن طرف آن شرارها برگرد

      جان به لب کرده کودکانت را
      خنده ی نیزه دارها برگرد

      حرمله آمده ست و بند آمد
       نفس شیرخوارها برگرد

      دخترانت چقدر میلزرند
      از حضور سوارها برگرد

      خیمه برپا مکن که پر نشود
      گِرد من از مزارها برگرد

      ترس دارم که بال و پر بزنند
      به علمدارمان نظر بزنند

      تا که از خواهرت جدا نشوی
      تا که صاحب عزای ما نشوی

      تا که در خارهای این صحرا
      غرق در زخم ها نشوی

      تا که در شیب تند آن گودال
      با لب تیغ آشنا نشوی

      تا لباس تو را ز تن نبرند
      تا هم آغوش بوریا نشوی

      تا که پیش نگاه کم سویم
      از سر نیزه ها رها نشوی

      تا که در عمق چشم دخترکت
      زخمی از چوب بی حیا نشوی

      تا که بین حرامیان نروی
      سنگ خورده ترین صدا نشوی

      در اِزای دو کیسه ی دینار
      گوشه ی یک تنور جا نشوی

      تا که در کوچه زائر طفل...
      ....مانده در زیر دست و پا نشوی

      جان مادر بیا بیا برگرد
      آه از این کربلا بیا برگرد

      **
      شاعر این شعر را اگر میشناسید لطفاً اطلاع دهید

      *******************

      بوی غم بوی جدایی بوی هجران می رسد
      کربلا آغوش خود واکن که مهمان می رسد

      ناقه ام در گل نشسته چاره ای کن یا حسین
      دیر اگر آیی کنارم بر لبم جان می رسد

      حاجی زهرا علم کن خیمه هایت در منا
      زین عطش آباد بوی عید قربان می رسد

      خاک سرخ این بیابان بوی مادر می دهد
      گوش کن آوای محزون حسین جان می رسد

      گو فرات بی مروّت اینقدر هوهو مکن
      کودک ششماهه ای با کام عطشان می رسد

      کمتر از ده روز دیگر بی برادر می شوم
      روزگار عشق بازی ها به پایان می رسد

      در همان لحظه که ترکیب رخت پاشد زهم
      از حرم زینب به گیسوئی پریشان می رسد

      کمتر از ده روز دیگر از فراز نیزه ها
      درچهل منزل به گوشم صوت قرآن میرسد

      قافله سالار زینب گو شبی بر ساربان
      وقت خاتم بخشی دست سلیمان می رسد

      وای از هنگامه وصلی که یک نیزه سوار
      روبرو با خواهری پاره گریبان می رسد

      قاسم نعمتی

      *******************

      در این دیار هوای نفس کشیدن نیست
      برای هیچ پری فرصت پریدن نیست

      خدا به داد دل لاله های تو برسد
      به ذهن این همه گل چین به غیر چیدن نیست

      هزار سرو روان در پی ات روانه شدند
      بلند قامتشان حیف قد خمیدن نیست!

      در این کویر خود ساقی؛آب می گردد
      برای نو گل تو وقت قد کشیدن نیست

      لطیف تر ز گل یاس کودکان توأند
      که حقشان به دل خارها دویدن نیست

      به التماس بگویم بیا که بر گردیم
      دل لطیف مرا تاب زخم دیدن نیست

      محسن عرب خالقی

      *********************

      وقتی نسیم می وزد، این بوی سیب چیست؟
      این سرزمین تیره و گرم و غریب چیست؟

      بی اختیار باز دلم شور می زند
      با من بگو گواه دل بی شکیب چیست؟

      شاید رباب بشنود آرام تر بگو
      آن تیرهای چله نشین مهیب چیست؟

      حالا که تیغ خنجرشان برق می زند
      فهمیده ام که معنی شیب الخضیب چیست

      مادر مرا سپرده به تو جان مادرم
      آوارگی و یا که اسارت نصیب چیست؟

      حسن لطفی


      ******************

      کاروان سلاله های خدا
      کاروان امام عاشورا

      کاروان بهشتیان زمین
      کاروان فرشتگان سما

      یکی از نوکرانشان جبراییل
      یکی از چاکرانشان حورا

      گوشه ای از صدایشان داوود
      نفسی از دعایشان عیسی

      نوجوانانشان چو اسماعیل
      پیرمردانشان خلیل آسا

      زایر اشکهایشان باران
      تشنه مشکهایشان دریا

      همه آیات سوره ی مریم
      همه چون کاف و ها و یا والی

      یوسفان عشیره ی حیدر
      مریمان قبیله ی زهرا

      کعبه میبیند و طواف ملک
      چشم تا کار میکند اینجا

      کشتگان حوادث امروز
      صاحبان شفاعت فردا

      تا به حالا ندیده هیچ کسی
      این همه آفتاب یکجا

      هر دلی با دلی گره خورده است
      همه مجنون صفت همه لیلا

      دارد این کاروان صحرایی
      دخترانی عفیفه و نو پا

      همه با احترام و با عزت
      همه در پرده های حجب و حیا

      پرده را از مقابل محمل
      باد حتی نمی برد بالا

      دور تا دورشان بنی هاشم
      تحت فرمان حضرت سقا

      پای علیا مخدره زینب
      روی زانوی اکبر لیلا

      از غروب مدینه می آیند
      در زمینی به نام کرب وبلا

      میرسیدند و یاد می کردند
      از سر و طشت و حضرت یحیی

      حق نگهدار این همه مجنون
      حق نگهدار این همه لیلا

      علی اکبر لطیفیان