شعر مناجاتی شب های قدر
خود را به خواب می زنی ای بنده تا به کی
هی توبه پشت توبه ، سر أفکنده تا به کی
دنیا وفا نکرده ، وفا هم نمی کند
با زرق وبرقش ، از غمِ دل کم نمی کند
از حوضِ نور کی به رُخت آب می زنی
کی دست رَد به سینة این خواب می زنی
ای أشرف یگانه چه بی آبرو شدی
عصیان گری چقدر، چه بی چشم و روشدی
ای بنده جز برای خدا ، بندگی مکن
کَج می روی لجاجت و یک دندگی مکن
بنده در اوج فاجعه زانو نمی زند
غیر از خدای خود به کسی رو نمی زند
عقلت أگر به شاید و باید نمی رسد
بار کجت به منزل ومقصد نمی رسد
تیشه مزن به ریشه ی خود ، بندة خدا
بی راهه می روی ، نشو شرمنده ی خدا
ای ورشکسته بیشتر از این ضرر مده
لحظه به لحظه عُمر خودت را هدر مده
شبهای قدر فرصت خوبی است ، گریه کن
آیا زمان توبة تو نیست ، گریه کن
شبهای قدر فرصت خوبی است ، توبه کن
غیر از تو و خدا که کسی نیست ، توبه کن
شبهای قدر ، ناله بزن بی معطّلی
دستم به دامنت ، مددی مرتضی علی
شبهای قدر أشک تو را کوثری کند
زهرا برای شیعة خود مادری کند
جاماندة زقافله هیهات ، گریه کن
امشب برای عمة سادات ، گریه کن
شاید خدا به حال خرابت نظاره کرد
پروندة سیاه تو را ، پاره پاره کرد
باید بری ، به فکر حساب وکتاب باش
فکر فشار قبر وسؤال و جواب باش
شبهای قدر تیره تر از کرده های توست
مهتاب روشنش ، سفر کربلای توست
بی نور عشق ، قبر تو دلگیر می شود
امشب بگیر تذکره را ، دیر می شود
ای تشنه لب زدست سبو آب را بگیر
إمشب به گریه دامن أرباب را بگیر
حسین جان ای آبروی دوعالم
نگین سلیمان به حلقة خاتم
خدا حافظ ای برادر زینب
خدا حافظ سایة سر زینب
خدا حافظ تیر ومشک و دودیده
خدا حافظ ای گلوی بریده .....
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: اشعار مشترک شب های قدر
