اشعار ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
امشب زخواب های پریشان که بگذریم
این نیمه را به نیمه شعبان که بگذریم
بُن بست شهر را بپریم و سپس کمی
این کوچه را به سمت خیابان که بگذریم
از کثرتی که هست فراری شویم و بعد
از جاده های خلوت ایمان که بگذریم
مجنون برای دیدن لیلا گذشت و ما
این شهر را به سمت بیابان که بگذریم
مانند ابرهای ترک خورده ی فراق
از گریه ها به مقصد باران که بگذریم
بر جانماز خشک و کویری دهیم آب
آنگاه مثل رود خروشان که بگذریم
دریا همیشه مقصد هر رودخانه نیست
پس ما شبیه موج سواران که بگذریم
با همرهی سیصد و سیزده سوار عشق
از مکه و مدینه ایمان که بگذریم
زیباترین یقین بخدا پیش روی ماست
با یوسفی که یکسره در آرزوی ماست
طرحی دوباره می کشم از ابتدای تو
طرحی که حرف می زند از ماجرای تو
طرحی که من نبوده ام اما تو بوده ای
طرحی که رسم می شود از ماورای تو
طرحی مرکّب از تو و سیزده سوار عرش
طرحی که نور می دهد از روشنای تو
طرحی که آفریده شما را امام من
طرحی که آفریده مرا هم برای تو
دسته به دسته آینه ها هم نشسته اند
در زیر لفظ گفتن یک ربّنای تو
پس انبیا کبوتر نامه بر توأند
وقتی که می پرند فقط در هوای تو
بگذار تا غزل بزند حرف خویش را
عمری نشسته ام که بیفتم به پای تو
ما گرد و خاک پای تو را جمکران کنیم
یک گوشه از نگاه تو را آسمان کنیم
امشب سبد سبد گل امید می برند
ما را به هر کجا که شمائید، می برند
این رسم انبیاست که در جشن آفتاب
یک آینه به رسم شب عید می برند
امشب به یمن تو همه ی انبیاء را
تا ماورای عالم تجرید می برند
هرکس غبار کوچه ی دلدار می شود
او را به سمت چشمه ی خورشید می برند
از چشمهای آینه ایَش برای ما
ایمان می آورند و تردید می برند
این برگه های روزی بکساله ی مرا
امشب برای فرصت تمدید می برند
امشب جواز کرب و بلای دوباره را
پیش شما به نیّت تأیید می برند
روزی کنید پر زدنم را به کربلا
تا که زیارتم بشود نذری شما
منظومه ساخت تا که تو را کهکشان کند
مجموعه ی تمامی پیغمبران کند
یعقوب انتظار تو را میکشید تا
عمری توّسلی به امام زمان کند
آدم به خاک پای تو افتاد بر زمین
یعنی تو را به روی سرش آسمان کند
می خوست پشت ابر بتابی بر این جهان
تا مردمان شب زده را امتحان کند
مستضعفان چشم تو بودند انبیاء
قرآن نخواست بیشتر از این بیان کند
یک عده را به یمن زیارت بیارد و ...
...یک عده را کبوتر نامه رسان کند
عصر سه شنبه بوی وصال تو می دهد
وقتی دلی هوای شب جمکران کند
ما ندبه خوان جمعه ی موعود مانده ایم
ناز تو را به شیوه ی خود، عشق خوانده ایم
گاهی نسیم میشوی و زود میرسی
گاهی به شکل رایحه ی عود میرسی
گاهی به نیمه های شب است و نیاز ما
با یک سبد ستاره ی موعود میرسی
گاهی برای این که تو ؛ ویرانمان کنی
از چشممان می آیی و چون رود میرسی
گاهی به گوش پاک مناجاتیان شب
با سوز و ساز نغمه ی داوود میرسی
ما التماس روز ظهور توأیم لیک
هر وقت، هر زمان که دلت بود میرسی
روزی تو میرسی و علی شاد میشود
بغض گلوی فاطمه آزاد میشود
رحمان نوازنی
*******************
چقدر پرچــم سـبز چقــدر زيبـايي
چه احتزاز قشنگ پر از شكوفايي
چه اسم هاي لطيفي به رقص آمده اند
چه دلنشـين و صميمي ؛ چقدر رويايــي
دوباره اسـم تو را طـرح نو زديم ايـنجا
نوشته ايم به خط دعــا كه مي آيي
چقدر چشـم و چــراغ اميد روشـن شد
چقدر شهر من امشب شده تماشايي
دوباره شهر به نامت وضو گرفته ؛ بيا
بيــا كه تا نشـده باز شهر ، دنيــايي
دوباره آمــــدي از پشت ابـــــر پيش ما
چه پشت ابر چه اينجا ، هميشه آقايي
نفس به باغ پريشاني ام بزن امشب
نفس بزن كه تـــو بالاتر از مسيحايي
رحمان نوازنی
*****************
مهدى اى آبىترین احساس‌ها!
اى معطر از شمیم یاس‌ها
اى تو خورشید شبِ یلداى من
اى همه انگیزة فرداى من!
اى نشانى از خدا، خال لبت
عاشقم، عاشق بسوزد در تَبَت
اى که دستت روى دوشِ آفتاب
چشم من با یاد تو رفته به خواب
اى که جارى از کلام تو غزل
صاحب دنیا تو بودى از اَزَل
ترجمان لحن خیس اشکها
رازدار گفتگوهاى خدا
اى که با دریا تکلّم مىکنى
برکه‌ها را پرتلاطم می‌کنی
اى قرار ما همه آدینهها
درمیان سبزى سبزینهها
مهدى! اى از نسل گلهاى سپید
اى شِفابخش دل مجروح بید
غیبت تو فصل زرد بىکسى است
انتظارم، رویش دلواپسى است
یاد تو تا در دلم آمد فرود
شعر من بىاختیار از تو سرود
بعد از این من باغبانى مىشوم
باغبان بىنشانى مىشوم
تا بِکارم بذر ناب انتظار
در دل ابرىّ خود، فصل بهار
ملیحه سادات قادری
******************
دست هایت ضریح حاجت ها
چشم هایت گل اجابت ها
شبنم روی گونه ی سرخت
مایه ی سبزی طراوت ها
طاق ابروی قاب قوسینت
لیت شعری این اشارت ها
تار تار بلند گیسویت
رشته های نجات امت ها
نخ ابریشمی تسبیحت
بند آزادی از اسارت ها
ای نگاه کبوترانه ی تو
آسمان پر از نجابت ها
من زمینی نبودم از اول
آمدم زیر خاک پایت ها
هی نوشتند پشت ماشینها
بر روی شیشه ها عبارت ها
خواهد آمد ، بیا ، گل نرگس
کم کن از بینمان مسافت ها
جام جم با تمام حافظ هاش
می کشند از لبت خجالت ها
هاشمی ! فاطمی ! ابوالحسنی !
به به تو با چنین اصالت ها
حیدری زاده ی دو تیغ ابرو
کشته ی چشم تو شهامت ها
نور زهراییت تقدس وار
سرزد از کوثرای ساحت ها
ای حسن صورت بقیع نشین
ای کریم همه کرامت ها
کربلایی حسین و الفجری
رجعت سرخ تا شهادت ها
چون علی اکبر و عموت عباس
شده ای جزو سرو قامت ها
زینبی زینت علی طینت
کوه صبر پر از صلابت ها
تازه مشهور می شوی حالا
مثل سجاد در عبادت ها
بشکاف علم روز دنیا را
باقر العلم و البلاغت ها
راستی شیعیان جعفری ات
ششمین صادق صداقت ها
بی تو مردند کنج زندان ها
کاظم الغیظ ، باب حاجت ها
آهویت نه گدای تو هستم
یادگار رضا و رأفت ها
باز دریای جود جوشش کرد
در جواد آب این سخاوت ها
تا گدایان سامری چون من
درنقی خانه ی هدایت ها
یازده جلوه عسگری بشوند
پشت این پرده ی بشارت ها
میرسد صوت مکه ایت به گوش
یثربی گونه با فخامت ها...
ای غزل باز از تو شیرین شد
نمکین مهدی حلاوت ها
و تو طاووس بزم اهل بهشت
آخرین حد به این ملاحت ها
غلام رضا فاتحي
******************
دوباره تازه کن امشب گلوی ساغر را
به کام ما بچشان جرعه های آخر را
سلام حضرت باران! ... ببار تا شاید
تو مرهمی بشوی قلب درد پرور را
تویی که شیو ه ی پرواز را می آموزی
تویی که بال و پری داده ای کبوتر را
یتیم می شود این خاک در نبود شما
و باد می شکند شاخه ی صنوبر را
گلوی بره و دندان گرگ های سیاه!
بیا تمام کن این جنگ نابرابر را
بتاز در صف نیرنگ کوفیان زمان
و از نیام بکش ذوالفقار حیدر را
صدای پای تو را لحظه لحظه می شنوم
و تیز کرده ام این بار گوش باور را
کمی به حال دلم رحم کن که محتاجم
و پاسخی بده این خواهش مکرر را
چرا سراغی از این درد ما نمی گیری؟
دلت به رحم بیاید دو چشم بر در را
خلاصه می کنم و دردسر نمی دهمت
و صادقانه بگویم دو بیت آخر را
به ما نیامده دل کندن از شما حتّی ...
خریده ایم به جان زخم تیغ خنجر را
بیا ... و این تب تردید را زما برگیر
بکش به روی جهان دست عدل گستر را
هادی ملک پور
******************
بیا نگاه تو از هر بهار زیباتر
زماه روشن شبهای تار زیباتر
شکفتن گل اگر انتهای زیبایی است
تبسم تو بسی بی شمار زیباتر
اگر به چشم ببینم هزار فصل بهار
یکی کنارتو ... از صد هزار زیباتر!
و خط به خط غزلم منتظر نشسته تو را
که نیست حالتی از انتظار زیباتر
طلوع سبز تو از پشت کوهها زیباست
شکوه آمدنت در غبار زیباتر
برای آینه ماندن قرار لازم نیست
که هرچه دل بشود بیقرار زیباتر
هوای دیدنتان را اگر به سر دارم
نصیب من شود از روی دار زیباتر!
صفای هرقدمت من دگر چه می خواهم
کدام لحظه ز دیدار یار زیباتر؟
وخط به خط غزلم معتبر به نام شماست
و چیست دیگر از این اعتبار زیباتر ؟
هادی ملک پور
******************
اگر امروز باشد یا که فردا
سراپا گوش باشم یا تماشا
تو را خواهم بدست آورد آخر
میان شهر باشی یا که صحرا
به تو نسبت نخواهم داد غیبت
تو هرجایی تو هر جایی تو هر جا
تو عیسایی و ما لنگان و کوریم
دگرها سامری اند و تو موسا
گل گلدسته ها با بوی تو خوش
بخواند از تو ناقوس کلیسا
تو نور مطلقی ما ظلمت محض
تو دریایی و ما کفهای دریا
سواد دیدنت در چشم ما نیست
ندارد فرق ابجد یا الفبا
تو طاوس بهشتی ، زاغ ماییم
تو یوسف ما ز اقوام زلیخا
غمت مانند گیسوی شب قدر
شب هجرت شب تاریک یلدا
سرم را زیرپایت میگذارم
اگر امروز باشد یا که فردا
رضا جعفری
******************
وقتی نفس گرفته، دلم در هوایتان
یعنی منم که زنده ام از اشک هایتان
داوود من! دوباره بخوان تاکه عالمی
ایمان بیاورد به طنین صدایتان
از این همه سحرکه گذشته است می شود
یک شب نصیب این دل من هم دعایتان
این اشتراک چشم من و چشم خیستان
من گریه ام به کشته کرببلایتان
آقا اجازه می دهید هروقت آمدید
نقاشیم کنند مرا زیر پایتان؟
یک روز عاشقانه تو از راه می رسی
آن روز واجب است بمیرم برایتان
علیرضا لک
******************
شکسته قایق من را امید ساحل نیست
دگر امید به این بخت مانده در گل نیست
بیا بهانه ی شبهای پُرستاره ی من
ببین که بی تو دگر قرص ماه کامل نیست
در این زمانه ی سردرگمی و بی خبری
تفاوتی بخدا بین حق و باطل نیست ...!
کسی میان خیابان برج و باروها
معطر از نفس کوچه های کاگل نیست
تمام خلق دم از عقل مي زنند اما
هرآنکه دل به نگاهت نبسته عاقل نیست
شکسته ای دل ما را ولی تو حق داری
دلی که با تب و تابت نمی تپد دل نیست ...!
که از فراق تو جانم به لب رسیده ولی ...
فدای آمدنت ... جان ما که قابل نیست
هادی ملک پور
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: امام زمان(عج) - ولادت
برچسب‌ها: اشعار ولادت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مهدی وحیدی
