امید
آنچه امّید دهد توبه ی من را این است
پای العفو من از رحمت حق تضمین است
من اگر بر سر این سفره طمعکار شدم
علت این بود که مهمانی تان رنگین است
میزبان سفره برای دل مهمان چیده
میهمان گر ننشیند سر آن توهین است
تا که بیمار به لب آه کشد قبل همه
این طبیب است که آماده سر بالین است
به من درد کشیده مده دارو آخر
بیشتر ناز طبیبانه مرا تسکین است
در سحر فیض عجیبی ست که از برکت آن
چشمِ از خواب گریزان سحر ؛حق بین است
هر که گوید سخنی لحظه ی افطار ولی
دم افطار فقط ذکر حسین شیرین است
رمضان ماه حسین است خدا میداند
ربناهای مرا ذکر حسین آمین است
حاجت هرکه در این ماه بود حج اما
دل ما را طلب کرب و بلا تسکین است
**
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 9 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[
