اشعار ولادت امیرالمومنین علی (علیه السلام)

مجتبی کرمی

      بسته لبخند خداوند به یک خنده ی تو
      شده مشغول مباهات به پرونده ی تو
      هر که یک خط ز عنایات تو را درک کند
      تا که هست عمر برایش شده شرمنده ی تو
      بشری یا که خدا ؟! این شده که فرقی نیست
      بنده ی او شده باشیم و یا بنده ی تو
      عمر یک نوح نیاز است که تفسیر شود
      قدر یک،ثانیه از لحظه ی ارزنده ی تو
      خیبر و بدر و احد که عددی نیست ، بر
      فیض انگشتری رکعت بخشنده ی تو
      دل ما نیز شد از جمله فتوحات سر
      تیغ رحم و غضب ابروی برّنده ی تو
      نحوه ی سلطنتت روی زمین شاهد ماست
      نام حیدر چقدر هست برازنده ی تو

*********************

روح الله گائینی

      اسم علی خلاصه اسما اعظم است
      هر کس که خواند ناد علی او معظم است
      وقتی خدا برای علی سینه چاک کرد
      حب علی به کل فرائض مقدم است
      عیسی نبود گر که ولای علی نداشت
      مهر علی مسیح چو عیسی بن مریم است
      موسی شدن به راحتی آب خوردن است
      هر شیعه ای معلم موسی در عالم است
      یک ذره از محبت حیدر مرا بس است
      دنیا بدون ذکر علی در جهنم است
      هر کس فضائل تو شنیده یقین کند
      دنیا برای مدح تو گفتن کم کم است
      من زنده ام به عشق تو یا مرتضی علی
      آقا ارادتم به شما سفت و محکم است
      هر کس ولایتت نبود توی سینه اش
      بالله قسم که هر دو جهانش جهنم است

*********************

سید مجتبی ربیع نتاج

      چه قدر نام علی یاد علی شیرین است
      چه قدر خواندن یک ناد علی شیرین است
      چشمه فیض تو هر آینه جوشید از تو
      حیف از آنکه تو را دید و ننوشید از تو
      حیف از آنکه نپرسید کنی با خبرش
      یا چو پرسید ،چه پرسید ؟ زموهای سرش
      علم شهریست ندارد چو نشانی بی تو
      که هلاکند فلانی و فلانی بی تو
      من تو را زاهد شب شیر عرب میخوانم
      من تو را معجزه ی ماه رجب می خوانم
      پدر خاک نه بابای یتیمانی تو
      مثل آنان غزل نان و رطب میخوانم
      نام زیبای تو از ماذنه ها ، عاقبت از
      مکه و مصر،قطر،شام و حلب می خوانم
      یک به یک شرح حکایات و قضاوت هایت
      خط به خط ،علم و یقین ،بهت و عجب میخوانم
      هیچ کس چون تو رها گشته و آزاد نبود
      یچکس چون تو چنین جامع اضداد نبود
      شب معراج که تمثال تو رویت میشد
      او خدا بود که در حال تو رویت می شد
      به غلط هر که تو را خواند خدا ، جا داری
      "آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری"
      به یقین دست خدا بوده به روی سر تو
      مستم از جام رجز های اناالحیدر تو

*********************

سید محمد بابامیری

      خدا به نام تو کرده ست آسمان ها را*
      که شستشو بدهی چشمه چشمه جان ها را
      به دست های پر از مهر و بی همانندت
      سپرد اداره ی مجموع آسمان ها را
      سپس جهان به تکامل رسید با نورت
      به اوج برد خدا روح ها، روان ها را
      سوار کشتی مقصود کرد ما را، بعد-
      به سمت عشق تو چرخاند بادبان ها را
      برای چاره ی هر کار سخت گویا کرد
      به جمله ی "مددی یا علی" زبان ها را
      به قلب لشکر اهریمنان زدی هر بار
      برید با دم شمشیر تو امان ها را
      بدون تو همه ی کائنات گمنام است
      سپرده دست تو حق، نام ها، نشان ها را

      * پانته آ صفایی

*********************

حامد اهور

      دارم دلی از شوق تو لبریز علی جان
      آه ای تو بهار دل پائیز علی جان
      عالم همه سرمست تو من نیز علی جان
      جان همه عشاق سحر خیز علی جان
      امشب به دل بی سر و پایم نظری كن
      از حاشیه ی قلب سیاهم گذری كن
      رخصت بده از قدر تو یك قدر بخوانم
      رخصت بده در حلقه ی عشاق بمانم
      من طوطیم و جز دم استاد ندانم
      من مشتعل عشق علی ورد زبانم
      ای جان جهان در دل چشمان سیاهت
      ای شمس و قمر مشتری گاه به گاهت
      ای سر زده از مشرق چشم تو اذانها
      بر قله ی توحید تو، توحید نشانها
      ای گمشده ی زلف سیاه تو شبانها
      ای قدر تو مستور در اوج رمضانها
      كی می شود از رفعت قدر تو قلم زد
      باید فقط از وصله ی نعلین تو دم زد
      كی می شود از قدر تو بی پرده بگویم
      از كندن درهای چهل مرده بگویم ؟
      تكبیر بگویم؟ یل سر كرده بگویم؟
      هر معركه ای رفته ، سر آورده بگویم ؟
      من هیچ ندارم كه بگویم چه بگویم ؟
      باید كه بفهمم ز تو چیزی كه بگویم؟
      هی خط زدم و باز نوشتم ولی از سر
        سر می كشد از وصف تو دل بر در دیگر
      از اشك تو احیا شده این نخل تناور
      ای عشق مجسم شده، توحید مصور !
      آهنگ تو دارند زمانها و زمینها
      افلاكی همدم شده با خاك نشینها
      بر دوش نبی رفتی و توحید سرودی
      تو باب نبی بودی وتو راه گشودی
      در كعبه كه می رفت اگر كه تو نبودی ؟
      ای جان پیمبر چه فرازی چه فرودی!
      ای آیه ی تو زینت قرآن محمد
      او جان تو بوده است و تو جان محمد
      ای مسلم اول شه مردان مه كامل
      منظومه ی حسن نبی و بحر فضائل
      ای رفته ز جا پای تو هر عارف واصل
      در محضر تو هر چه بخوانیم چه قابل
      یعسوبی و فاروقی و صدیقی و مولا
      ای شیر خدا، فخر نبی، همسر زهرا
      كم بود سپاه تو و بسیار تو بودی
      سردار، نبی بود و علمدار تو بودی
      دشمن شكن عرصه ی پیكار تو بودی
      آری به خدا حیدر كرار تو بودی
      هان تیغ بچرخان وسط معركه هو هو
      ای تیغ هم از جذبه ی رزم تو علی گو
      ای دست تو در دست نبی دست ولایت
      ای مشعر و مسعی و منا محو صفایت
      ای بر لب هر عارف وارسته ثنایت
      ای جان جهان ، جان دو عالم به فدایت
      مائیم و تمنای نگاه تو علی جان
      ای پای غدیر تو ، جان همه قربان
      ای آنكه به شبهای دُژم بدر منیری
      ای شعله عشقی كه نمرده است و نمیری
      تو عزت محضی كه تبدل نپذیری
      تو حكمت بر پا شدن بزم غدیری
      ای صف زده در بیعت تو عالم و آدم
      بخّ لك مولای ، ولی ا... اعظم
      نستغفر من هر چه ولایت نپذیرد
      نستبرء من هركه تو را دوست نگیرد
      حق است فقط آنچه نمرده است و نمیرد
      كی اهل بهشت است كسی را كه كنی رد
      جز تو چه كسی وارث اوصاف عظیم است
      بر دوزخ و جنت چه كسی جز تو قسیم است

*********************

محمد علی مردانی

      دیوان قضا خطی ز دیوان علی ست
      سُکان قدر، در یَدِ فرمان علی ست
      طبع من و مدح مرتضی، شرمم باد
      آن جا که خدای من ثنا خوان علی ست
      ***
      تا حُبّ علی بُود مرا در رگ و پوست
      رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست
      جز نام علی لب به سخن وا نکنم
      "از کوزه همان برون تراود که در اوست"
      ***
      چون گاه ولادت ولیّ حق شد
      در خانه حق، علی به حق ملحق شد
      گر مظهر حق ذات علی نیست چرا
      از نام خدا نام علی مشتق شد؟
      ***
      در برج ولا مهر جهان تاب علی ست
      در شهر علوم سرمدی، باب علی ست
      از اول خلقت جهان تا محشر
      مظلوم ترین شهید محراب، علی ست
      ***
      آن جا که علی واسطه ی فیض خداست
      بر غیر علی هر که کند تکیه خطاست
      با مدعیّان کور باطن گوئـیـد
      آن جا که خدا هست و علی نیست کجاست؟